Гората вътре в мен изсъхна първа

Реката в камънаци се превърна!

Небето на парчета раздробено

Земята гаснеща, изпепелена!

Пустинята безмилостно напира

и всяка капка влага тя попива!

И всеки силует обръща в корен!
 

По пясъчния мост успях да прекося,

преди във думи пясъка да претворя.
 

Зеленината във нозете ми изсъхва

във пясъците спомените ми издъхват!

Следите, що съм стъпвал се размиват

Със вихъра на вятъра горещ се сливат

Отприщвайки дъха от белите ми дробове!
 

Отминалото време, е във паяжина съхранено

във външните огледала, на вътрешния свят!

Надеждите лежат наоколо със остриета потрошени,

съшиват кръпка

от ресниците на разпокъсания ден разлят.

Така една врата ще се отвори!

Посоката си този век унищожи!

И в мрачното платно на времето обви.

С очи отворени аз съзерцавам

тоз свят и неговите пограничия.

Словата ми обръщат се на прах,

защото с пясъчната буря

първо аз се слях!


 

A Patch

The forest first dried inside me

The river turned into stone

The sky became barren

The earth fallow

Desert spread

Soaking up every drop like blotting paper

Every shape tumbled onto its roots,

I had crossed a sand bridge there

Before putting it into words

A green shoot dried under my feet

A memory – just touched – became sand

My footprints disappeared

Crazed hot air whirled about

Unravelling breath from my lungs

Past days are saved in spider webs

In the outer mirrors of the inner world,

Hopes lie around with broken spades

Sew a patch

On the torn fringes of the day

So that a door may open

This century has lost its way

In the dark lane of time

With eyes open I see

This world, all around

Words turn into dust

First inside me

The sand storm has struck

Превод от английски : Галя Розенщайн
Превод от хинди: Люси Розенщайн
 

Mohan Rana

एक पैबंद कहीं जोड़ना

वो जंगल पहले सूखा मेरे भीतर

पत्थर हुई नदी आकाश हुआ बांझ वहाँ

धरती हुई परती सबसे पहले वहाँ

फैला मरुथल

सोखते की तरह सोख लेता हर नमी को

कि हर आकार गिर पड़ता अपनी ही जड़ों में,

पहले पहल किया मैंने रेत के पुल को पार वहाँ

उसे शब्दों में कहने से पहले,

पावों तले दिखा कुछ हरा सा सूखता

एक याद जो बालू हो गई छूते ही

वहीं खो गए मेरे पदचिन्ह

बौराई घूमती एक गरम हवा

उधेड़ती साँसों को फेफड़ों से

बाहर दिखते भीतर के अंतरलोक में

बचे हैं व्यतीत दिन मकड़जालों में

टूटी हुई कुदालों के साथ बैठी हैं आशाएँ

दिन के अधूरे छोरों पर

एक पैबंद कहीं जोड़ना

कि बन जाय कोई दरवाज़ा,

इस सदी को रास्ता नहीं मिल रहा समय की अंधी गली में

खुली आँखों से दिखता है जो अब

ये दुनिया इसका आसपास

धूल होते शब्द,

पहले मेरे भीतर ही उड़ी थी आँधी

(2010)